๐™’๐™ž๐™ก ๐™Ÿ๐™ž๐™Ÿ ๐™ฌ๐™š๐™ฉ๐™š๐™ฃ ๐™ฌ๐™–๐™ฉ ๐™๐™ค๐™ฃ๐™ ๐™—๐™–๐™ก (๐˜ฝ๐™–๐™จ๐™š๐™—๐™–๐™ก๐™ก ๐™›๐™ค๐™ง ๐™ฉ๐™๐™š ๐˜ฝ๐™ก๐™ž๐™ฃ๐™™, ๐˜ฝ4๐˜ฝ) ๐™ซ๐™ค๐™ค๐™ง ๐™๐™ค๐™ญ๐™–๐™ฃ๐™ฃ๐™– ๐™—๐™š๐™ฉ๐™š๐™ ๐™š๐™ฃ๐™ฉ? ๐™‡๐™š๐™š๐™จ ๐™™๐™–๐™ฃ ๐™™๐™ž๐™ฉ ๐™ž๐™ฃ๐™จ๐™ฅ๐™ž๐™ง๐™š๐™ง๐™š๐™ฃ๐™™๐™š ๐™จ๐™ฉ๐™ช๐™ !
In de maatschappij welke veelal visueel is ingesteld, blijven diverse mogelijkheden om aanpassingen te leveren vaak onbenut. Men gaat er in de meeste gevallen op voorhand vanuit tegen allerlei problemen aan te zullenย lopen, iets wat mij als jongedame met een visuele beperking niet vreemd is. Zonder mijn kanjer van een geleidehond zou ik letterlijk tegen paaltjes, fout geparkeerde auto’s of deelfietsen aanlopen ๐Ÿฆฎ. Als studente met functiebeperking valt het niet mee om mij door het ontoegankelijke onderwijs heen te worstelen. Waarin ik keer op keer aan moet geven wat ik nodig heb, waarom ik het nodig heb en moet afwachten of men bereid is de aanpassing te leveren. Telkens de boodschap krijgen dat je ”te veel” aanpassingen vraagt, dat jij hen te veel bent, een last en om die reden kansen in het leven misloopt is soms onverdraagbaar. De impact van de tijd en energie die zit in het opkomen voor je eigen belang is immens groot en helaas vaak verborgen voor anderen ๐Ÿ’ผ.

โšพ Op het honkbalveld daar ben ik nooit te veel! โšพ
Dankzij minimale aanpassingen natuurlijk de onmisbare inzet van de ouders, vrijwilligers en coaches kan ik 2,5 uur per week alles los laten. De witte stok, riem en beugel van mijn geleidehond laat ik letterlijk even los ๐Ÿ‘ฉโ€๐Ÿฆฏ. Mijn focus is tijdens het honkballen niet langer op het moeten verdedigen van mijn hulpvraag vanwege de visuele beperking. Zodra er ”play ball” wordt geroepen, gaat mijn focus naar het geluid waar ik nadat ik de bal heb geslagen op af mag stormen ๐Ÿƒโ€โ™€. Het vliegen over het veld geniet ik het meest van, dat geeft mij een onbeschrijfelijk krachtig gevoel.ย Zo snel als ik kan storm ik af op het geluid waarbij ik let op het ritme van het klappen om op tijd het honk te bereiken.

Om te kunnen honkballen hoef ik niet langer te strijden om aanpassingen. Mijn teamleden en ik zijn gelijk, wanneer we het veld betreden met onze verduisterde brillen. Ik hoef me niet keer op keer te bewijzen tegenover mensen, welke bij voorbaat denken dat het me niet zal lukken. Mogen ervaren hoe het is dat coaches, ouders en vrijwilligers, wel in je geloven, je het waard vinden hun tijd en energie in je te steken, jou te motiveren om elke keer het beste uit jezelf te halen dat is onbetaalbaar. Dat is niet zomaar een toffe honkbal training. Dat is een bijna onmisbare ervaring die ik iedereen gun, want met of zonder visuele beperking met een team die in je gelooft kom je er wel ๐Ÿ†!

Wil je meer weten over deze mooie sport, of ben je zelf geรฏnspireerd? Neem dan contact met Chantal Bos op! ๐Ÿ“ž